عملکرد ذرت دانه ای تحت تاثیر باکتری های محرک رشد و مصرف روی در شرایط تنش کم آبی

به منظور بررسی تاثیر تلقیح باکتری و مصرف روی، بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار در سال 1391 در شهرستان مه ولات خراسان رضوی اجرا گردید. در این تحقیق دورهای آبیاری 6، 9 و 12 روز به عنوان کرت های اصلی و تیمارهای ترکیب باکتری
(Pseudomonas fluorescensوPseudomonas putida) و سولفات روی ( صفر و 50 کیلوگرم در هکتار) در 6 سطح به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثرات ساده آبیاری، باکتری و سولفات روی بر صفات تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار بود. تعداد دانه در بلال و عملکرد دانه با افزایش دور آبیاری از 6 به 12 روز به ترتیب 4/55 و 3/57 درصد کاهش یافت. همچنین این صفات، با افزایش کاربرد سولفات روی از صفر به 50 کیلوگرم در هکتار به ترتیب 6/6 و 2/10 درصد و با کاربرد باکتری Pseudomonas fluorescensصفات مذکور نسبت به عدم تلقیح با باکتری به ترتیب 6/8 و 7/14 درصد و به طور معنی داری افزایش یافت. به طور کلی نتایج این تحقیق بیانگر آن است که کاربرد باکتری های محرک رشد و کود سولفات روی در کاهش اثرات منفی تنش کم آبی در ذرت موثر است، اما در شرایط تحقیق حاضر برای داشتن حداکثر تولید دانه و بیوماس دور آبیاری 6 روز، تلقیح بذور با باکتری Pseudomonasو کاربرد 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار را برای زراعت ذرت می توان پیشنهاد نمود.