مطالعه جایگاه مکان در نمایشنامه ملودی شهر بارانی اثر اکبر رادی با رویکردی نشانه شناختی

پژوهش حاضر با روشی تحلیلی-توصیفی و با بهره گیری از نشانه شناسی مکان، به تحلیل مکان و ارتباط آن با سایر عناصر نمایشی در نمایشنامه ی ملودی شهر بارانی نوشته ی اکبر رادی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش یافتن مهم ترین مولفه های مکانی در نمایشنامه ی منتخب و طبقه بندی و مطالعه ی آن هاست، بررسی چگونگی تاثیر مکان در پیشبرد عناصر درام از دیگر اهداف این پژوهش است. همچنین پژوهش حاضر بر آن است با بررسی و تحلیل مکان با رویکردی نشانه شناختی، روابط ضمنی و صریح مکان با عناصر گوناگون نمایشی مانند شخصیت پردازی، کنش و پیرنگ را مشخص سازد. برای تحلیل نشانه شناختی مکان در این نمایشنامه از مکان -پردازی کلامی (دستور صحنه، شاخص های کلامی، دیالوگ) و مکان -پردازی غیر کلامی (روابط صحنه و خارج از صحنه، روابط میان چند مکان واحد، روابط میان چند مکان متفاوت) استفاده شده است. این بررسی بر اساس آرای نشانه شناسانی که در این زمینه مطالعه کرده اند، انجام شده است. با توجه به بررسی های انجام شده می توان گفت مکان در نمایشنامه ی ملودی شهر بارانی، نقش مهمی در ساختار دراماتیک اثر دارد و به پیشبرد عناصر نمایشی کمک کرده است.