بررسی تاثیر رابطه میان دینداری و سرمایه اجتماعی بر میزان نشاط اجتماعی در میان گردشگران مذهبی ایرانی (مورد مطالعه شهر مشهد)

از جمله نیازهای اساسی زندگی انسان شادابی و زیستن با نشاط است؛ از آنجا که سفر یکی از راهکارها برای شادشدن است، بنابراین گردشگری مذهبی می تواند به نشاط زائران بینجامد و امکان جذب آنان را به مکان مقدس به دفعات بیشتر موجب شود. عوامل مختلفی بر ایجاد نشاط و افزایش آن تاثیرگذارند که از آن جمله مذهب و دینداری و سرمایه اجتماعی می توانند اهمیت بالایی داشته باشند. در واقع مذهب یکی از عوامل سازنده کارکردهایی است که سرمایه اجتماعی می تواند آنها را داشته باشد. فعالیت های مذهبی دارای کارکردهایی هستند که در نهایت موجب افزایش نشاط می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان دینداری و سرمایه اجتماعی افراد و رابطه میان دو متغیر نامبرده با نشاط اجتماعی انجام شده است. روش پژوهش پیمایشی بوده و جامعه نمونه 400 نفر از گردشگران مذهبی ایرانی مشهد مقدس می باشند. رویکرد پژوهش نیز بنیادی−کاربردی است. یافته های پژوهش حاکی از رابطه سرمایه اجتماعی و دینداری با یکدیگر می باشد و رابطه معنادار این دو متغیر با متغیر وابسته نشاط اجتماعی است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد که متغیرهای مستقل اصلی (9/25 درصد) تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند.