بهینه سازی مدل خرپایی روش بست و بند در تیرهای عمیق با بازشو

اخیرا استفاده از روش بست و بند\پانویس{s t r u t a n d t i e m e t h o d} برای طراحی مستقیم تیرهای عمیق با و بدون بازشو گسترش یافته است؛ به طوری که بسیاری از آیین نامه های معتبر، روش مذکور را جایگزین روش های طراحی پیشین کرده اند. لیکن پژوهش های صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد که این روش قادر به مدل سازی دقیق رفتار تیرهای عمیق، به خصوص تیرهای عمیق با بازشو نیست. برخی از معایب این روش به علت عدم انطباق خرپای فرضی روش بست و بند و نواحی تنش واقعی سازه ایجاد می شود. استفاده از روش بهینه سازی همگن کامل F H \پانویس{f u l l h o m o g e n i z a t i o n} برای تعیین مدل خرپایی روش بست و بند را می توان از جمله راه های اصلاح آن دانست. در این پژوهش با هدف بررسی روش F H، 4 تیر عمیق بتن مسلح با بازشو ساخته و آزمایش شده اند. این نمونه ها شامل 2 نمونه ی بتن مسلح و 2 نمونه ی بتن مسلح با الیاف فولادی بوده اند. خرپای مدل بست و بند نمونه های بتن مسلح براساس الگوی حاصل از روش بهینه سازی F H تعیین و بر این اساس نمونه ها طراحی و ساخته شده اند. نتایج استفاده از روش F H نشان داده است که تیرهای بتن مسلح که خرپای اولیه ی آنها با استفاده از روش بهینه سازی همگن کامل تعیین شده بود، با کمینه ی تقویت ممکن بار مناسبی را تحمل کرده اند.