بررسی اختیار قاضی در تشخیص ارزش گواهی

با اینکه شهادت در فقه جایگاه و ارزش والایی دارد، به گونه ای که در صورت جمع بودن شرایط شاهد و شهادت، این دلیل بر قاضی تحمیل می شود و قاضی مکلف به صدور رای بر اساس آن است و نمی تواند به دلیل قانع نشدن وجدان از صدور رای بر اساس آن خودداری کند، در حقوق، بیان ماده 241 ق.آ.د.م. سبب تلقی اختیار مطلق قاضی در تشخیص ارزش گواهی شده و این درحالی است که چنین برداشتی از این ماده، سبب مغایر شناخته شدن آن با موازین شرع می شود. بنابراین در تحلیل حقوقی نقش قاضی در ارزیابی گواهی، باید مواد قانونی ازجمله ماده 241 ق.آ.د.م. را به گونه ای تفسیر کرد که شبهه مغایرت آن با شرع برطرف شود. در این زمینه می توان ماده 241 ق.آ.د.م. را حاوی بیان اختیار گسترده قاضی در تشخیص شرایط و تعیین ارزش گواهی و البته منصرف از مواردی دانست که شهادت، واجد شرایط شرعی و قانونی شناخته شود.