پهنه بندی کیفیت آب آبیاری و شهری با استفاده از GIS

تعیین کیفیت آب در مدیریت منابع آب، از اهمیت خاصی برخوردار است و پایش و پهنه بندی آن به عنوان یک اصل خیلی مهم در برنامه ریزی های شهری باید مد نظر قرار گیرد. هدف از انجام این پژوهش، تشخیص مناسبترین روش میان یابی جهت تعیین کیفیت آب در بخش شرب و کشاورزی با استفاده از دیاگرام های شولر و ویلکوکس است. در این تحقیق، 22 حلقه چاه پیزومتری در محدوده ای با آبخوان آزاد در دشت ملایر مورد استفاده قرار گرفت. سپس به منظور تعیین کیفیت آب شرب و کشاورزی به ترتیب از نمودارهای شولر و ویلکوکس که معمولترین روش ها برای طبقه بندی کیفیت آب است، بهره گرفته شد. به منظور پهنه بندی کیفیت آب محدوده مورد مطالعه، روش های زمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ و روش عکس فاصله در نرم افزار GIS استفاده شدند و همچنین نتایج هر کدام با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که مناسبترین روش برای میانیابی و پهنه بندی کیفیت آب شرب و کشاورزی، روش کوکریجینگ ساده (کروی) است. در بررسی کیفیت آب شرب بر مبنای دیاگرام شولر با ملاک قرار دادن پارامترهای اصلی (TDS و TH) مشخص شد که وضعیت کیفی آب شرب منطقه در سه دسته خوب، قابل قبول و نامناسب است. در بخش کشاورزی بر مبنای دیاگرام ویل کوکس و با بهره گیری از پارامترهای EC و SAR وضعیت کیفی آب کشاورزی دشت در دو دسته خوب و متوسط طبقه بندی شد.