ساختار ژنتیکی جمعیت های قارچ Colletotrichum gloeosporioides s. l.، عامل خشکیدگی سرشاخه های درختان مرکبات در شمال ایران

خشکیدگی سرشاخه ها و ریزش میوه پس از گلدهی ناشی از قارچ Colletotrichum gloeosporioides، از چالش های شایع تولید محصول در درختان مرکبات منطقه شمال کشور هستند. به علت افزایش آسیب و زیان بیماری در سال های اخیر که می تواند ناشی از تغییرپذیری ژنتیکی بیمارگر باشد، ساختار ژنتیکی این قارچ در جمعیت های شمال کشور بررسی شد. بدین منظور از چهارباغ در چهار منطقه رحیم آباد گیلان، رامسر، ساری و گرگان بازدید و نمونه های دارای نشانه های آلودگی درختان مرکبات گرد آوری شد. پس از شناسایی جدایه ها، انگشت نگاری DNA برای 144 جدایه قارچ با استفاده از هفت نشانگر ISSR به روش PCR انجام و شاخص های مربوط به تنوع ژنتیکی محاسبه شدند. تجزیه خوشه ایبر پایه ضریب همسانی جاکارد و روش UPGMA جدایه ها را در سیزده گروه قرار داد. میانگین تنوع ژنی و ژنوتیپی کل جمعیت ها به ترتیب برابر 33/0 و 49/0 محاسبه شد. میانگین تمایز ژنتیکی کم بین جمعیت ها (127/0)، توسط میزان جریان ژنی زیاد حاصل از نشانگرها (437/3) تایید شد. بیشترین همانندی ژنتیکی بین دو جمعیت گیلان و گرگان و کمترین آن بین دو جمعیت رامسر و ساری مشاهده شد. بنابراین فاصله ژنتیکی بین نمونه های مرکبات رحیم آباد و رامسر و بین نمونه های رامسر و ساری با توجه به مسافت کمتر رحیم آباد تا رامسر نسبت به فاصله رامسر تا ساری منطقی بود ولی نمونه های گیلان و گرگان در این رابطه روند غیرمعمول داشتند. بنا بر این تحقیق، جمعیت های
C. gloeosporioides مرکبات شمال کشور تنوع ژنتیکی دارند و پایین بودن میزان تمایز ژنتیکی و فاصله ژنتیکی بین جمعیت ها موید وجود جریان ژنی بالا بین این جمعیت ها است.