ارزیابی اثرگذاری میزان کشندگی ترکیبات آبامکتین، استامی پرید و ایندوکساکارب بر سن شکارگر Nesidiocoris tenuis با تغذیه از تخم های مینوز گوجه فرنگی، Tuta absoluta

تغییرپذیری رفتاری عامل های زیست (بیو)کنترل پس از در معرض ماندن آن ها با ترکیب های آفت کش، باعث عدم موفقیت کنترل تلفیقی آفات در بسیاری از موارد شده است. در این بررسی ضمن انجام زیست سنجی روی حشره های کامل سن شکارگر Nesidiocoris tenuis به منظور تعیین سطح زیانبار بودن سه آفت کش آبامکتین، استامی پرید و ایندوکساکارب، اثرگذاری های جانبی این ترکیبات بر رفتار شکارگری سن شکارگر با تغذیه از تخم های مینوز گوجه فرنگی، Tuta absoluta ارزیابی شد. آزمایش ها در شرایط آزمایشگاهی (دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±60 درصد و دوره نوری 16:8 تاریکی:روشنایی) انجام گرفت. از غلظت زیرکشنده ترکیب ها به صورت نهشت خشک روی برگ در مدت زمان 24 ساعت برای در معرض قرار گرفتن حشره کامل شکارگر استفاده شد. مقادیر LC50 برای سه ترکیب آبامکتین، استامی پرید و ایندوکساکارب به ترتیب 40/33، 55/36 و 43/204 میلی گرم ماده موثره بر لیتر و مقادیر LC30 به ترتیب 42/20، 38/30 و 53/181 میلی گرم ماده موثره بر لیتر برآورد شد. همه ترکیب های موردبررسی، نرخ حمله شکارگر را به صورت معنی داری کاهش دادند، هرچند بیشترین تاثیر در تیمار ایندوکساکارب مشاهده شد. همچنین دو ترکیب ایندوکساکارب و استامی پرید سبب افزایش معنی دار زمان دستیابی شکارگر در مقایسه با شاهد شدند که میزان افزایش حاصله در تیمار حشره کش ایندوکساکارب بیشتر از دیگر ترکیبات بوده است. آبامکتین با کمترین تاثیر رفتاری را در بین ترکیبات مورد آزمایش داشته است. بر پایه شاخص تاثیر کل (E) در طبقه بندی IOBC، استامی پرید (85درصد) و پس ازآن ایندوکساکارب (77درصد) برای سن شکارگر N. tenuis زیان آور بوده و آبامکتین (38درصد) کم زیان ارزیابی شد.