ماهیت بشر و نظریه سیاسی

ارتباط ماهیت بشر و نظریه سیاسی، یکی از مهم ترین مباحث در مطالعه تحلیلی هر نظریه سیاسی است. اندیشمندان سیاسی معمولا مشروعیت دیدگاه خویش درباره سیاست و حکومت را بر تبیین و برداشت خاصی از ماهیت انسان ها بنا می نهند. ایده اصلی پژوهش حاضر آن است که ماهیت بشر را صرفا نمی توان و نباید یک موضوع با اهمیت در سیاست و نظریه سیاسی دانست؛ آن گونه که عدالت، برابری یا آزادی این گونه هستند؛ بلکه ماهیت بشر در واقع، فضایی است که در درون آن فضا، نظریه سیاسی و تلقی و برداشت از سیاست، شکل می گیرد. اگر به موضوع ماهیت بشر توجه اساسی صورت گیرد آنگاه تکلیف بسیاری از امور در نظریه سیاسی معلوم خواهد شد؛ چنان که برخی ناهماهنگی ها و ابهامات در نظریات سیاسی را می توان نتیجه ابهام و عدم انسجام در برداشت نظریه پرداز سیاسی از ماهیت بشر دانست. بنیادین بودن ماهیت بشر برای عقاید سیاسی و به ویژه نظریه سیاسی عبارت است از اینکه ماهیت بشر در واقع، چارچوبی را شکل می دهد که نظریه سیاسی در درون آن صورت بندی می شود. برداشت ما از ماهیت بشر مشخص می کند که غایت و هدف نظریه سیاسی واجد چه نوع محتوا و مضمونی باید باشد.