ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های نخود زراعی(Cicer arietinum L.) براساس صفات مورفولوژیک و نشانگرهای CDDP و SCoT

شناسائی ژنوتیپ هائی با تنوع ژنتیکی در گیاهان، یکی از عوامل کلیدی برای نگهداری ژرم پلاسم و پتانسیل مواد اصلاحی برای آینده است. به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی سی ژنوتیپ نخود با استفاده از 11 نشانگر CDDP (DNA محرک محافظت شده) و 9 نشانگر SCoT (کدون های آغاز هدف) استفاده شد. ژنوتیپ ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی باسه تکرار درمزرعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج کاشته شدند. در طول آزمایش برخی صفات مانند عملکرد دانه، تعداد بذر درغلاف، شاخص برداشت، وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک گیاه و ارتفاع گیاه یادداشت برداری انجام شد. بر اساس نتایج، ماتریس فاصله ژنتیکی در محدوه‏ای بین 24/0 تا77/0 برای نشانگرCDDP و بین37/0 تا 88/0 برای نشانگر SCoT محاسبه شد. درصد چند شکلی نشانگرهای CDDP، 91 درصد و نشانگرهای SCoT، 88 درصد بود که تقریبا مشابه بودند. تجزیه خوشه‏ای نشانگرهای مولکولی و مورفولوژیک، ژنوتیپ‏ها را به سه گروه تقسیم بندی کرد. نتایج مطالعه نشان داد نشانگرهای CDDPو SCoT نسبت به دیگر روش ها از قدرت تفکیک پذیری بسیار بالایی در آشکارسازی تنوع و اطلاعات ژنومی برخوردار هستند. نشانگرهای CDDP و SCoTبه عنوان سیستم های مولکولی جدید برای ارزیابی ژرم پلاسم نخود قابل توصیه هستند.