عملکرد دندانپزشکان عمومی در خصوص خدمات پیشگیری از پوسیدگی

الگوی کنترل و چگونگی برخورد با پوسیدگی های دندان از تمرکز بر روی درمان، بیشتر به سمت برخوردهای پیشگیرانه متمایل شده است. تحقیق حاضر با هدف تعیین عملکرد دندانپزشکان عمومی درباره ی خدمات دندانپزشکی پیشگیری انجام شد.
در یک تحقیق مقطعی توصیفی-تحلیلی، یک پرسشنامه ی اختصاصی درباره ی جنبه های مختلف دندانپزشکی پیشگیری طراحی و 290 دندانپزشک عمومی شرکت کننده در کنگره ی دندانپزشکان عمومی ایران در سال 1393، پرسشنامه های خوداظهار تحقیق را تحویل گرفته و چگونگی عملکرد خویش را درباره ی خدمات دندانپزشکی پیشگیری ثبت کردند. داده ها به صورت توصیفی، و تحلیلی با استفاده از رگرسیون لینیر جمع بندی و گزارش گردید.
از میان 290 دندانپزشک شرکت کننده، 19 نفر آموزش بهداشت را اصلا ارائه نداده، 133 نفر (3/46%) کمتر از 5 دقیقه و 101 نفر (2/35%) هم 10-5 دقیقه اقدام به این کار می کردند. مسواک (265 نفر، 4/91%) و نخ دندان (271 نفر، 4/93%) بیشترین موضوع آموزش ارائه شده توسط دندانپزشکان بوده است. بیش از 72% از دندانپزشکان فلورایدتراپی را برای کودکان حتما و یا گاهی انجام می دادند. حدود یک-پنجم دندانپزشکان کودکان را پذیرش نمی کردند.
براین اساس، عملکرد دندانپزشکان عمومی درباره ی خدمات دندانپزشکی پیشگیری مناسب بوده است. اما گویا اینگونه جا افتاده است که آموزش را باید برای کودکان انجام داد و می بینیم که دندانپزشکانی که کودکان را برای درمان پذیرش می کردند نسبت به ارائه آموزش بهداشت، بیشتر اقدام می کردند. لذا موضوع آموزش بهداشت، و تاکید بر ارائه آن، باید در اولویت اول تمامی برنامه های آموزش مداوم قرار گیرد.