مقایسه فنی و اقتصادی روسازی مرکب با روسازی انعطاف پذیررایج در ایران (مطالعه موردی آزاد راه قزوین- زنجان)

هرساله هزینه زیادی صرف ساخت راه های جدید و نگهداری راه های موجود می شود. مقدار این هزینه ها ارتباط مستقیمی با نوع روسازی و مصالح به کاررفته در آن دارد. در ایران غالبا از روسازی های انعطاف پذیرمتشکل از رویه آسفالتی، لایه اساس و زیراساس سنگدانه ای استفاده می گردد. درحالی که روسازی های صلب و مرکب نیز گزینه هایی می باشند که می توانند موردتوجه قرار گیرند. در این مقاله به طور موردی بر اساس اطلاعات موجود برای آزادراه قزوین-زنجان یک روسازی انعطاف پذیرو یک روسازی مرکب به روش آشتو طراحی گردیده است و هزینه احداث و ترمیم و نگهداری و همچنین مشخصات فنی آن ها مورد مقایسه قرارگرفته اند. نشان داده می شود که هزینه احداث روسازی مرکب متشکل از اساس بتنی، رویه آسفالتی و زیراساس شن و ماسه ای بیشتر از روسازی انعطاف پذیرمعمول است اما در کل دوره بهره برداری که 50 سال در نظر گرفته شده است این اختلاف کم شده و حتی هزینه کل روسازی مرکب از روسازی انعطاف پذیرکمتر هم می شود. همچنین روسازی مرکب منافع دیگری همچون سطح بالای خدمت رسانی، مقاومت باربری بالا و عدم وقوع خستگی را نیز دارد. اگرچه معایبی چون ترک های انعکاسی و شیارشدگی نیز جزو ویژگی های روسازی مرکب می باشد که قابل پیشگیری است.