بررسی اثر عسل، سرکه و گلاب بر چسبندگی و تشکیل بیوفیلم استرپتوکوک های موتانس و سوبرینوس

شواهد نشان دهنده نقش استرپتوکوک های گروه موتانس و لاکتوباسیل ها در شروع و پیشرفت پوسیدگی دندان می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر برخی ترکیبات طبیعی بر تشکیل بیوفیلم توسط عوامل مسبب پوسیدگی و مقایسه اثر آن با سه دهان شویه گیاهی بود.
در این پژوهش آزمایشگاهی، از ترکیبات طبیعی (سرکه، گلاب و عسل) و دو سویه استرپتوکوکوس (استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سوبرینوس) استفاده شد. ابتدا میزان چسبندگی و قدرت تشکیل بیوفیلم سویه های پاتوژن و در مرحله بعد اثر این ترکیبات بر قدرت تشکیل و حذف بیوفیلم مورد بررسی قرار گرفت. در هر دو آزمایش از روش میکروتیترپلیت استفاده شد. همچنین اثر مهاری این ترکیبات بر رشد استرپتوکوک ها بررسی شد. در نهایت اثر این ترکیبات با سه دهان شویه گیاهی مقایسه شد. داده ها توسط نرم افزارهای SPSS نسخه 15 (version 15، SPSS Inc.، Chicago، IL) (با استفاده از روش آزمون میانگین دو جامعه مستقل) و Excel در سطح اطمینان (0/05 > p value) مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
استرپتوکوکوس موتانس چسبندگی قوی (جذب نوری 2/5) و استرپتوکوکوس سوبرینوس چسبندگی متوسط (جذب نوری 1/53) داشت. سرکه، گلاب و عسل به ترتیب به میزان 66/45، 66/18 و 66/43 درصد، باعث کاهش تشکیل بیوفیلم توسط استرپتوکوکوس موتانس شد. مقایسه اثر ترکیبات طبیعی و دهان شویه های گیاهی نشان داد که سه دهان شویه اختلاف معنی داری را در کاهش اتصال عوامل بیماری زا نداشتند (0/05 < p value). گلاب، نسبت به موارد ذکر شده اثر کمتری در کاهش اتصال عوامل بیماری زا نشان داد. نتایج حاکی از اثر مهاری سرکه و سه دهان شویه بر رشد استرپتوکوک ها بود.
این ترکیبات طبیعی به ویژه سرکه و در مرحله بعد عسل توانایی کاهش قدرت تشکیل بیوفیلم توسط سویه های پاتوژن را دارند. در نتیجه استفاده از این ترکیبات از طریق کاهش اتصال استرپتوکوک ها می تواند در پیشگیری و کنترل پوسیدگی دندان موثر باشد.