بررسی کارایی پلیت روی مخاطی در درمان شکستگی های تیغه کامی فک فوقانی

در ترومای ناحیه میانی صورت، شکستگی های کامی اغلب با شکستگی های فک فوقانی (لفورت) همراه هستند. این شکستگی ها ممکن است چالش هایی در تشخیص و درمان به وجود آورند و اگر به طور صحیح درمان نشود منجر به مشکلات بد جوش خوردن، مال اکلوژن و فیستول دهانی بینی می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی کارایی مینی پلیت معمولی روی مخاطی در درمان شکستگی تیغه کامی فک فوقانی بود.
در بیماران با تشخیص شکستگی کامی، تحت بیهوشی عمومی آرچ بار فکین بسته شد. پس از جااندازی و فیکساسیون سایر شکستگی های موجود، اکلوژن مناسب فک فوقانی و تحتانی با کمک سیم بندی میان کامی حاصل شد. فیکساسیون شکستگی کامی در اکلوژن مطلوب با استفاده از یک مینی پلیت معمولی مستقیم 4 سوراخبافاصله به ضخامت mm2 و چهار عدد پیچ به طول mm8 در طرفین خط شکستگی انجام شد. ثابت سازی بین فکیبه مدت 10- 7 روز و الاستیک تراپی به مدت 2 هفته صورت گرفت. پیچ و پلیت ها بعد از 10- 8 هفته از کاربرد آن ها، تحت بی حسی موضعی یا آرام بخشی خارج شدند. پیگیری بیماران در فواصل 3 ماه به مدتیک سال انجام گرفت.
این روش در 10 بیمار دچار تروما که دارای شکستگی تیغه کامی بودند، به کاربرده شد. پیچ ها و پلیت های کامی روی مخاطی تا زمان برداشتن آن ها به طور محکم در سقف دهان و در محل خود باقی ماندند و در هیچ کدام از بیماران، فیستول دهانی- بینی، نکروز مخاط یا اکسپوژر استخوان زیرین، تداخل با تکلم، بلع یا جویدن یا سختی در بهداشت دهانی ذکر نشد. قطعات پالاتوآلوئولار در موقعیت صحیح خود باقی مانده و اکلوژن و عرض صورت به جز در یک مورد بازسازی شد.
ثابت سازی شکستگی های کامی با مینی پلیت های معمولی بدون کنار زدن موکوپریوستئوم پوشاننده کامی، در ثبات و بازسازی عرض قطعات کامیامکان پذیرمی باشد. در عین حال از ایجاد عوارضی مانند تشکیل فیستول و تداخل با اعمال حفره دهان اجتناب می شود.