ارزیابی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر مبنای سند چشم انداز بیست ساله و سیاست های کلی نظام(1388-1384)

تحلیل و ارزیابی سیاست خارجی کشورها امروزه یکی از مباحث مهم در عرصه ی مطالعات روابط بین المللی است.
در سند چشم انداز بیست ساله ی کشور و سیاست های کلی نظام مهمترین اهداف سیاست خارجی کشور آورده شده اند که دستگاه سیاست خارجی را موظف مینمایند تا عملکردی مطابق با این اهداف و سیاست ها داشته باشد.
این پژوهش با اتخاذ روش توصیفی_تحلیلی در صدد است تا ضمن تشریح اهداف سیاست خارجی سند چشم انداز بیست ساله ی ایران و سیاست های کلی نظام در برنامه ی چهارم توسعه و الزامات تحقق آن ها عملکرد دستگاه سیاست خارجی کشور را طی سال های 1384 تا 1388 در رابطه با پرونده ی هسته ای ، هولوکاست، مسئله ی فلسطین و رویکرد نگاه به شرق و چگونگی تعامل و یا تقابل با امریکا، اروپا، افریقا و امریکای لاتین و نیز برخی سازمان های منطقه ای و فرامنطقه ای را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد.
یافته ها حاکی از آن است که سیاست خارجی کشور طی این دوره ی چهار ساله ی دولت نهم در تحقق اهداف چشم انداز بیست ساله و سیاست های کلی نظام چندان منطبق نبوده است. علت این امر را باید در اتخاذ رویکرد تهاجمی و ماجراجویانه توسط دولت نهم همراه با برخی موضع گیری های نابجا و گرایش به آرمانگرایی ذهنی بیش از واقع گرایی در سیاست خارجی جستجو نمود.