توصیف واجی وزن های عروضی شعر کلاسیک فارسی بر اساس نظریه آواشناسی عمومی

هدف از توصیف واجی وزن های عروضی شعر کلاسیک فارسی 1. بهره مندی از چهارچوب نظری آواشناسی عمومی در توصیف وزن های عروضی؛ 2. نشاندادن تفاوت های واجی شعر عروضی با زبان فارسی معیار و 3. بررسی تغییرات واجها و الگوهای هجایی در شعر فارسی قبل و بعد از اعمال وزنهای عروضی بر برش هجایی آنها بوده است. بدینمنظور، تعدادی از ابیات اشعار عروضی بهطورتصادفی انتخاب شدند و برش هجایی آنها قبل و بعد از اعمال وزنهای عروضی نشان داده شد. درنهایت، بر اساس ساختمان الگوهای هجایی زبان فارسی، تفاوتهای بارزی در الگوهای هجایی وزنهای عروضی شعر فارسی مشاهده شد: 1. تعداد کمیتهای عروضی از نظر نوع وزن از کمیتهای هجایی زبان فارسی معیار کمتر است. 2. رفتار همخوانها و واکه ها در اشعار عروضی با رفتار آنها در زبان فارسی معیار تفاوت چشمگیری دارد؛ هم خوانها به تنهایی میتوانند معرف یک کمیت عروضی باشند و کشش هیچیک از واکه های زبان فارسی در بافت عروضی شعر ثابت نیست.