رابطه میان بهره هوشی با هوش فرهنگی و خودنظارتی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

بهره هوشی، هوش فرهنگی و خودنظارتی از مولفه های مهم و تاثیرگذار بر فرآیند یاددهی و یادگیری دانشجویان می باشد؛ بر این اساس، این مطالعه به بررسی رابطه میان بهره هوشی با هوش فرهنگی و خودنظارتی در دانشجویان پرداخت.
روش تحقیق: در یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی همبستگی، تعداد 171 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی بهره هوشی، هوش فرهنگی و خودنظارتی به ترتیب از آزمون های استاندارد آر بی کتل مقیاس سوم، هوش فرهنگی Earley & Ang و خودنظارتی Snyder استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0≥P استفاده شد.
میانگین نمره های ضریب هوشی، هوش فرهنگی و خودنظارتی شرکت کنندگان در مطالعه به ترتیب برابر با: 44/10±106 و 31/17±73/85 و 20/3±35/12 بود. نمره هوش فرهنگی در بین دو جنس، تفاوت قابل ملاحظه ای نشان نداد. رابطه مثبت و معنی داری بین میانگین نمره هوش فرهنگی و خودنظارتی مشاهده گردید (000/0P<، 37/0R=)؛ ولی بین نمره هوش فرهنگی و ضریب هوشی و همچنین بین نمره خودنظارتی و ضریب هوشی ارتباط معنی داری مشاهده نگردید.
با توجه به وضعیت نامطلوب نمره هوش فرهنگی و البته اکتسابی بودن بخش قابل توجهی از مهارت ها و قابلیت های آن، پیشنهاد می گردد برنامه های آموزشی و فرهنگی ویژه ای برای تقویت هوش فرهنگی در نظر گرفته شود.