بررسی فقهی ادله عدم مشروعیت جراحی های زیبایی

دانش جراحی پلاستیک یکی از دستاوردهای جدید علم پزشکی بوده که به دو گروه روشی «زیبایی و ترمیمی» تقسیم شده است. سوال محوری این مقاله درباره ادله فقهی عدم مشروعیت جراحی زیبایی است. پس از بررسی تمامی مستندات دال بر حرمت معلوم گردید: جراحی زیبایی موجب تغییر خلقت اولیه انسانی نیست، زیرا ملاک حرمت تغییر مربوط به صورتی است که از طریق خلق جدید، ضدیت با آفرینش الهی صورت گیرد و موجبات تشریع در دین فراهم آید. علاوه بر این، گروهی مصداق تغییر را خروج از فطرت و ترک دین حنیف دانسته اند که در هر صورت، با انجام جراحی زیبایی منافات ندارد. ادعای حرمت تغییر رنگ آمیزی اولیه انسان هم به واسطه انجام جراحی زیبایی صحیح نیست، زیرا مراد از «صبغه الهی» در آیه 138 سوره بقره، اخلاص، ایمان و اسلام است که همگی ملزم به تبعیت از آن شده اند تا مایه تفرقه در دین فراهم نشود. بنابراین، مراد از این آیه تغییر فیزیکی نیست تا جراحی زیبایی حرام باشد.