تبیین و ارزیابی آموزش مقایسه ای ادیان در تربیت دینی

در اوایل قرن بیستم در آمریکا و اروپا، «آموزش مقایسه ای ادیان در تربیت دینی» به عنوان رویکردی مطلوب ارائه و از جایگزینی «آموزش درباره ادیان» به جای «آموزش دین»در مجامع علمی دفاع شد. نوشتار حاضر درصدد است با روش استنادی، دیدگاه های گوناگون در توجیه و توضیح «آموزش مقایسه ای» را گردآوری کند و با روش تحلیل فلسفی (تحلیل واژه و گزاره) به ارزیابی کارآمدی این رویکرد در تربیت دینی اقدام نماید. بر این اساس، پس از تبیین «آموزش مقایسه ای»، در سه بخش به ارزیابی آن اقدام شد: 1. ملاحظات زیربنایی: این بخش، در سه محور کثر ت گرایی دینی و معرفتی، غیرعلمی دانستن دین و آزادی عقیده، سامان یافت. 2. ملاحظاتی در تحلیل مفهوم «آموزش مقایسه ای ادیان»: نویسنده بر این باور است که عناصر مفهومی «آموزش مقایسه ای» به خوبی تنقیح نشده و با تحلیلی همه جانبه از آن، صور بسیار متنوعی از تربیت دینی قابل فرض است که همه آن ها حکمی واحد ندارند و تجویز «آموزش مقایسه ای» در برخی موارد، کاری بی فایده، نقض غرض، تحصیل حاصل و یا بدون دلیل است. 3. ملاحظات روبنایی: در این بخش، به ده مورد از آسیب های نظری و عملی «آموزش مقایسه ای» اشاره شده است.