بررسی پدیدار اخلاقی " توبه و استغفار" در نهج البلاغه و چهل حدیث امام خمینی با رویکرد بینامتنی

توبه و استغفار موضوعی است که در نهج البلاغه و آثار متاثر از آن بسیار به آن پرداخته شده ، از میان آثار متاخر متاثر ، کتاب چهل حدیث امام خمینی دیدگا ها و بیاناتی را از امام خمینی در موضوع توبه و استغفار در بردارد ، که نشانگر این مساله است که امام خمینی از مفاهیم و ادبیات کلام امام علی (ع) در موضوع مذکور تاثیر به سزایی گرفته است. بینامتنیت از جمله روش های مطالعاتی جدید می باشد که به ارتباط و تعامل بین متون می پردازد؛ بر اساس این نظریه متون و گویندگان آنها متاثر از یکدیگر بوده و آگاهانه و یا ناخودآگاه از آثار پیش از خود یا معاصر با خود بهره جسته اند . این پژوهش بر آن است که بینامتنیت نهج البلاغه را در چهل حدیث امام خمینی در موضوع توبه و استغفار بررسی نماید ، تا بتواند تحلیل نوینی از شیوه اقتباس و نحوه تایرپذیری این اندیشمند بزرگ معاصر در تالیفاتش ارائه دهد . با تامل در خوانش دو متن ، می توان به اثبات سیطره و تاثیر فراوان کلام امام علی (ع) بر عارفان و نکته سنجانی همچون امام خمینی دست یافت.با تحلیل و بررسی روند بینامتنیت دو متن ، بیشترین فراوانی به روابط بینامتنی مضمونی و از نوع نفی متوازی و سپس به روابط بینامتنی لفظی از نوع نفی جزئی تعلق پیدا می کند .