تغییرات رفرکتیو بعد از جایگذاری مایورینگ

بررسی تغییرات عیوب انکساری و حدت بینایی قرنیه قبل و شش ماه بعد از عمل جایگزاری مایورینگ در بیماران با قوز قرنیه در بیمارستان فارابی تهران، ایران.
این مطالعه گذشته نگر پرونده 34 چشم 28 بیمار قوز قرنیه ای با میانگین سن 7/41±29 که تحت عمل مایورینگ قرار گرفتند و بعد از 6 ماه ارزیابی مجدد شده بودند، مورد بررسی قرار می دهد. دراین مطالعه حدت بینایی دور اصلاح شده، نتایج انکساری و داده های پنتاکم (اکولوس GmBh) ارزیابی شدند. درهمه ی بیماران مرکز قرنیه شفاف بود و امکان تجویز یا تحمل لنز برای آنها وجود نداشت و ضخامت مرکزی قرنیه در همه ی نمونه ها بیشتر از 360 میکرومتر بود.
شش ماه بعد از عمل جراحی میانگین حدت بینایی دور اصلاح شده (در سیستمLogMAR) به طور معنی داری از 0/30±0/22 به 0/20±0/20بهبود پیدا کرد (0/006=p) و میانگین عیب انکساری اسفریکال از 3/76 ±4/66- دیوپتر به 3/72±1/48- دیوپترکاهش پیدا کرد (0/001=p). میانگین عیب انکساری سیلندریکال از 3/15±4/27- دیوپتر به 1/63±2/18- دیوپتر کاهش پیدا کرد (0/001=p). درصد فراوانی محورهای سیلندریکال رفرکشن قبل از عمل به ترتیب 21%، 44% و 35% موافق قاعده، مایل و مخالف قاعده بودند و بعد از عمل به ترتیب 18% ، 24% و 58% محورهای موافق قاعده، مایل و مخالف قاعده شده اند.
عمل مایورینگ بهبود قابل توجهی در حدت بینایی دور اصلاح شده، عیب انکساری اسفریکال و سیلندریکال و میزان آستیگماتیسم قرنیه فراهم می کند.