بیانیه آکادمی چشم پزشکی آمریکا توصیه هایی برای غربال گری رتینوپاتی کلروکین و هیدروکسی کلروکین (بازنگری 2016)

توصیه های آکادمی چشم پزشکی آمریکا برای غربال گری رتینوپاتی کلروکین و هیدروکسی کلروکین با استفاده از اطلاعات جدید در مورد شیوع سمیت، عوامل خطر، نحوه توزیع در فوندوس و موثر بودن برنامه های غربال گری بازنگری شده است.
الگوی رتینوپاتی: اگرچه محل آسیب توکسیک در اغلب چشم ها پارافوه آل می باشد، بیماران آسیایی اغلب الگوی آسیب اکستراماکولار را نشان می دهند.
تعداد: ما حداکثر مقدار روزانه کم تر یا مساوی 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن واقعی را برای هیدروکسی کلروکین پیشنهاد می کنیم که بهتر از وزن ایده آل با خطر سمیت در ارتباط است. داده های دموگرافیک مشابهی برای کلروکین وجود ندارد، اما در نوشتجات قدیمی مقادیر مساوی یا کم تر از 3/2 میلی گرم بر کیلوگرم وزن واقعی را پیشنهاد می کنند.
خطر سمیت: به مقدار روزانه و مدت مصرف بستگی دارد. با مقدار توصیه شده خطر سمیت تا 5 سال زیر 1 درصد و تا 10 سال زیر 2 درصد است، اما پس از 20 سال به حدود 20 درصد افزایش می یابد. با این حال پس از 20 سال، در یک بیمار بدون سمیت، خطر تبدیل در سال های بعدی فقط 4 درصد است.
عوامل خطر اصلی: مقدار مصرف زیاد و طولانی مدت دارو، مهم ترین عوامل خطر هستند. عوامل دیگر شامل بیماری کلیوی هم زمان یا استفاده از تاموکسیفن می باشند.
برنامه غربال گری: معاینه پایه ای فوندوس باید جهت رد ماکولوپاتی از قبل موجود انجام شود. شروع معاینات سالیانه در بیمارانی که میزان قابل قبول را مصرف می کنند و فاقد عوامل خطر اصلی می باشند، پس از 5 سال صورت می گیرد.
آزمون های غربال گری: آزمون های اولیه غربال گری شامل میدان بینایی خودکار به علاوه او سی تی اسپکتورال (SD-OCT) است. در بیماران آسیایی باید ارزیابی فراتر از ماکولا صورت گیرد. الکتررتینوگرام مولتی فوکال (mERG) می تواند تایید عینی (آبژکتیو) برای میدان بینایی فراهم کند و فوندوس اتوفلوسانس (FAF) آسیب را به صورت توپوگرافیک نمایش می دهد. غربال گری باید رتینوپاتی را قبل از قابل مشاهده شدن در فوندوس شناسایی کند.
سمیت: رتینوپاتی، غیر قابل برگشت است و در حال حاضر برای آن درمانی وجود ندارد. اهمیت تشخیص در مرحله اولیه (قبل از هرگونه از دست رفتن RPE)، پیش گیری جهت از دست دادن دید مرکزی است. با این حال، نتایج آزمون مشکوک باید تکرار شود و یا با روش های اضافی برای جلوگیری از قطع غیرضروری داروی باارزش، تایید شود.
مشاوره: بیماران (و پزشکان تجویزکننده) باید در مورد خطر ابتلا به مسمومیت، میزان مصرف مناسب و اهمیت غربال گری منظم سالانه اطلاع رسانی شوند. سال ها است که سمیت ایجاد شده در شبکیه ناشی از کلروکین و آنالوگ آن هیدروکسی کلروکین شناخته شده است.