تهیه نقشه خشکیدگی بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) با استفاده از روش زمین آمار در دشت برم استان فارس

این پژوهش به منظور تهیه نقشه خشکیدگی بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.)، تجزیه و تحلیل و تشریح پراکنش مکانی درختان و توده های خشکیده بلوط با استفاده از روش زمین آمار و رسم نقشه های پهنه بندی خشکیدگی، احتمال و خطا در منطقه دشت برم استان فارس انجام شد. داده ها در قطعه نمونه هایی مستطیلی شکل به مساحت 1200 متر مربع (40×30 متر) براساس شبکه ای به ابعاد 500×500 متر با روش منظم- تصادفی جمع آوری شد. واریوگرام های تجربی ناهمسان گرد با استفاده از روش های مختلف زمین آماری رسم شد. نتایج ارزیابی متقابل نشان داد که روش کریجینگ معمولی با مدل کروی بهترین برازش را به داده ها داشت. نقشه خشکیدگی در طبقه های کمتر از 10، 10 تا 25، 25 تا 60 و بیشتر از60 درصد ترسیم شد. بیشترین سطح به طبقه 25 تا 60 درصد با 3827 هکتار و کمترین سطح به طبقه کمتر از 10 درصد با 260 هکتار تعلق داشت. در نقشه احتمال خشکیدگی مشاهده شد که احتمال این که خشکیدگی بیشتر از 60 درصد باشد، در بیشتر سطح در محدوده کمتر از 25 درصد بود و در سطح کمی از محدوده بین 50 تا 75 درصد واقع شده بود. پژوهش پیش رو نشان داد که با استفاده از زمین آمار (کریجینگ) می توان تغییرات مکانی، خطای برآورد و احتمال پیش بینی خشکیدگی درختان بلوط زاگرس را در قالب نقشه ارایه داد و کانون های خشکیدگی (آفت و بیماری) را شناسایی کرد.