مقایسه عملکرد کاتالیزورهای مختلف در اصلاح شیمیایی چوب صنوبر با گلوتارآلدئید

در این پژوهش اثر کاتالیزورهای مختلف در اصلاح شیمیایی چوب صنوبر با گلوتارآلدئید و خواص فیزیکی فرآورده حاصل مورد بررسی قرار گرفتند. اسید هیدروکلریک و نمک های محلول در آب کلریدروی، کلریدکلسیم، کلریدآمونیوم، کلریدمنیزیم به میزان 5/12 درصد و نمک های اکسید آلومینیوم، اکسید سیلیس و نانوکسیدروی به میزان 1درصد برمبنای وزن گلوتارآلدئید استفاده شدند. پس از 48ساعت گرمادهی در آون، افزایش وزن ناشی از اصلاح برای کاتالیزورهای کلریدمنیزیم، نانوکسید روی، اکسید سیلیس، اکسیدآلومینیوم، کلریدروی، کلریدآمونیوم، کلریدکلسیم و اسیدهیدروکلریک به ترتیب 15/14، 57/12، 62/10، 69/8، 51/8، 19/7، 97/5 و 41/5درصد محاسبه شدند. خواص فیزیکی نمونه های اصلاح شده از جمله جذب آب، واکشیدگی حجمی و کارایی ضدواکشیدگی متعاقب 24 ساعت غوطه وری در آب محاسبه گردید. بیش ترین و کم ترین میزان حجیم کنندگی در سطح اصلاح شده با کلرید منیزیم به مقدار 98/6 و اسید هیدروکلریک با میانگین 37/2درصد اندازه گیری شد. دانسیته ی سطح حاوی کاتالیزور کلرید-منیزیم با میانگین g/cm3 55/0، بیشترین افزایش را نسبت به شاهد نشان داد. در مقایسه بین سطوح اصلاح، بیشترین و کمترین جذب آب در سطح اصلاح شده با کاتالیزور اسید هیدروکلریک به مقدار 61/79درصد و سطح حاوی کاتالیزور کلرید منیزیم با میانگین 32/45 درصد محاسبه گردید. اسیدهیدروکلریک به علت خاصیت اسیدی می تواند موجب شکسته شدن پیوندهای اتری ساختار همی-استال و حتی استال گردد. سطح اصلاح شده با کاتالیزور کلرید منیزیم در مقایسه با سایر کاتالیزورهای مورد استفاده، بهترین نتیجه را نشان داد. این احتمال وجود دارد که منیزیم طی تشکیل کمپلکس با اکسیژن، باعث فعال شدن گروه های کربونیل گلوتارآلدئید و تشکیل پیوندهای عرضی شود.