فراوانی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در ایزوله های بالینی متعلق به خانواده انتروباکتریاسه

یکی از مکانیسم های مهم مقاومت در مقابل آنتی بیوتیک های بتالاکتام در خانواده انتروباکتریاسه، تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در ایزوله های بالینی متعلق به خانواده انتروباکتریاسه با استفاده از روش فنوتیپی دیسک ترکیبی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انجام گردید.
در این مطالعه توصیفی تعداد 240 ایزوله جداسازی شده متعلق به خانواده انتروباکتریاسه از نمونه های بالینی مختلف بیمارستان های شهر خرم آباد از فروردین لغایت تیرماه 1393 به وسیله تست های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها به وسیله روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. ایزوله های تولید کننده آنزیم های بتالاکتامازی وسیع الطیف به وسیله روش دیسک ترکیبی شناسایی شدند.
از 240 ایزوله مورد مطالعه به ترتیب بیشترین فراوانی متعلق به اشریشیاکلی (76%)، کلبسیلا پنومونیه (16.2%)، سیتروباکتر فروندی (5.4%)، پروتئوس میرابیلیس (1.6%)، و انتروباکتر (0.83%) بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های مختلف مربوط به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین (88%) و سفوتاکسیم (43%) بود. در حالی که کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها مربوط به آنتی بیوتیک آمیکاسین (2.5%) تعیین شد. از 240 ایزوله انتروباکتریاسه، 141 ایزوله (59%) مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف بودند.
آنزیم بتالاکتامازهای وسیع الطیف و مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام وسیع الطیف در میان ایزوله های انتروباکتریاسه جدا شده از نمونه های بالینی فراوانی بالایی داشت.