بررسی میزان پوشش بیوم های خشکی ایران به وسیله مناطق حفاظت شده

یکی از چالش های متولیان مناطق حفاظت شده در دنیا بررسی میزان کارایی این مناطق در حفاظت از تنوع زیستی زمین است. آیا شبکه حفاظتی موجود کارایی لازم را در حفاظت از گونه ها و زیستگاه ها دارد؟ برای بررسی این موضوع مطالعات متعددی در مقیاس های ملی و بین المللی انجام می شود ولی در ایران تاکنون کارایی مناطق حفاظت شده موجود در حفاظت از زیستگاه ها و گونه ها مورد بررسی قرار نگرفته است. در مطالعه حاضر میزان پوشش بیوم های کشور به عنوان معیاری از کارایی مناطق حفاظت شده برای حفاظت از بیوم های کشور مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی وسعت هر یک از طبقات حفاظتی کشور در هر یک از شش بیوم عمده ایران نشان داد تفاوت های زیادی در میزان پوشش بیوم های کشور توسط طبقات حفاظتی وجود دارد، و با توجه به اینکه هر یک از طبقات حفاظتی در کشور دارای اهداف متفاوتی هستند و وجود تمامی طبقات برای رسیدن به هدف نهایی ضروری است بنابراین درتوسعه آتی مناطق حفاظت شده کشور بایستی این مهم مورد توجه قرار بگیرد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد بیوم بوته زارها و علفزارهای مناطق کوهستانی کمترین میزان پوشش به وسیله مناطق حفاظت شده را درا می باشد بنابراین این بیوم به عنوان یک بیوم با اولویت بالا برای توسعه آتی مناطق حفاظت شده پیشنهاد میشود. همچنین پیشنهاد می شود پارکهای ملی در بیوم های جنگلهای پهن برگ و جنگلهای مخلوط، بوته زارها و علفزارهای مناطق کوهستانی و بیابان ها و بوته زارهای مناطق خشک توسعه یابد در حال حاضر این بیوم ها به ترتیب کمترین میزان پوشش به وسیله پارکهای ملی را دارا هستند. حیاتی است که نقشه بیوم های کشور به عنوان یک مبنا برای انتخاب مناطق حفاظتی جدید باشد.