ارائه ی روشی نو برای کنترل فعال دارودهی در شیمی درمانی سرطان

در این پژوهش، روشی برای کنترل فعال دارودهی به بیماران سرطانی پیشنهاد می شود. در این راستا، از یکی از مدل های ریاضی موجود که دینامیک بین سلول های تومور، سلول های دفاعی بدن و داروی سیتوکین-اینترلوکین2 (IL2) را به صورت غیرخطی در نظر گرفته، استفاده شده است. این مدل ریاضی جهت توصیف دینامیک حاکم بین سلولهای سرطانی، غلظت سیتوکین نوع IL-2 (که به ترشح و تکثیر سلولهای ایمنی فعال شده کمک می کند) و همچنین سلول های ایمنی فعال به کار برده می شود. راه کار پیشنهادی بر مبنای تلفیق روش های خطی سازی فیدبک، مدل سازی فازی تاکاگی-ساجینو و جبران سازی توزیع شده ی موازی استوار است. به این ترتیب که ورودی های کنترلی در نظر گرفته شده شامل دو بخش است: الف) بخشی از آن برای از بین بردن بعضی از عبارت های غیرخطی معادلات است؛ ب) بخشی از آن وظیفه ی پایدارسازی سیستم غیرخطی باقیمانده را بر عهده دارد. همچنین طراحی کنترل کننده ی پایدارساز سیستم حلقه بسته به کمک قضیه ی لیاپانوف انجام می شود. شبیه سازی های انجام شده کارایی روش پیشنهادی را نسبت به پژوهش های مشابه نشان می دهد. این راه کار دو برتری نسبت به روش های دیگر مشابه دارد: الف) مقدار بیشینه ی سلول های سرطانی در روش پیشنهادی بسیار پایین است، که این خود بیانگر کاهش احتمال مرگ در طول دوره ی درمان است؛ ب) سلول های سرطانی سریع از بین رفته و در نتیجه مدت زمان درمان کوتاه است.