مقایسه اثربخشی الگوهای درمان فراشناختی و مثبت گرا بر شاخص ولع مصرف در مردان معتاد به داروهای محرک

در عرصه مداخلات در حیطه اعتیاد، درمان های روان شناختی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو درمان گروهی فراشناختی و مثبت گرا بر کاهش شدت ولع مصرف در مردان معتاد به داروهای محرک (شیشه) انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل، 45 مرد مصرف کننده مت آمفتامین تحت درمان اقامتی به گونه هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در قالب سه گروه کاربندی شدند. برنامه درمان های فراشناختی و مثبت گرا به صورت گروهی و به مدت 8 هفته به آزمودنی های گروه های آزمایش ارائه شد. شاخص شدت ولع مصرف در دو مرحله قبل از درمان و دو هفته پس از اتمام درمان ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده به کمک آزمون آماری تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.
هر دو درمان نسبت به گروه کنترل اثربخشی معنی داری را ایفا نمودند (01/0>p). همچنین بین دو گروه درمانی تفاوت معنی داری مشاهده شد و درمان فراشناختی گروهی نسبت به درمان مثبت گرا در کاهش میزان ولع مصرف موثرتر بود (05/0>p).
این یافته ها بیش از پیش نارسا کنش وری در کارکردهای اجرایی مصرف کنندگان مت آمفتامین را بیان نمود و لزوم استفاده از رویکردهای درمانی مبتنی بر تغییر فرایندهای ذهنی به جای اصلاح باورهای ناکارآمد را آشکار می ساز د.