تاثیر پرایمینگ بذر بر جوانه زنی، عملکرد و کیفیت دانه کنجد در شرایط آبیاری محدود

اثر تیمارهای مختلف پرایمینگ (شامل هیدروپرایمینگ، محلول 10 درصد پلی اتیلن گلیکول، محلول 20 درصد پلی اتیلن گلیکول، محلول 5/2 درصد کلرید کلسیم، محلول 5 درصد کلرید کلسیم، محلول 50 میلی مولار سولفات روی، محلول 100 میلی مولار سولفات روی و بدون پرایمینگ) بر جوانه زنی بذر کنجد بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بذور پرایم شده با سولفات روی (50 میلی مولار) دارای بالاترین درصد جوانه زنی بودند، حال آنکه سرعت جوانه زنی بالا در هیدروپرایمینگ به دست آمد. در شرایط مزرعه ای تاثیر پرایمینگ بذر و سطوح آبیاری بر رشد و عملکرد کنجد به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار، در سال زراعی 93-1392 در مزرعه ای واقع در شمال غربی شهرستان شادگان مورد بررسی قرار گرفت. کرت های اصلی شامل سطوح آبیاری (آبیاری پس از 150 و 250 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و کرت های فرعی هشت سطح پرایمینگ بذر (مشابه آزمون مقدماتی) بودند. بیشترین ارتفاع بوته در محلول 5 درصد کلرید کلسیم و آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و کمترین ارتفاع در سطح عدم پرایمینگ و آبیاری پس از 250 میلی متر تبخیر مشاهده شد. بیشترین و کمترین وزن هزاردانه نیز به ترتیب در هیدروپرایمینگ با فاصله آبیاری 150 و در تیمار شاهد پس از 250 میلی متر تبخیر اندازه گیری شد. بالاترین میزان عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، کارایی مصرف آب، عملکرد روغن، درصد روغن و کمترین درصد پروتئین نیز در تیمار هیدروپرایمینگ به دست آمد.