مقایسه وضعیت استرس شغلی و رضایت شغلی بین پرستاران بخشهای داخلی، جراحی، مراقبتهای ویژه و اورژانس

استرس و رضایت شغلی ازجمله عوامل تاثیرگذار در کارایی پرستاران می باشد در کنار همه عوامل، شرایط متفاوت کاری در بخش های مختلف بیمارستان ها از مسائل قابل توجه می باشد.
از این رو پژوهش حاضر به مقایسه وضعیت استرس شغلی و رضایت شغلی در بین پرستاران 4 بخش داخلی، جراحی، مراقبت های ویژه، اورژانس پرداخته است.
این تحقیق از نوع توصیفی در سال 1393 بین پرستاران بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان تامین اجتماعی زاهدان انجام شده است. جامعه آماری 523 نفر بود که 103 نفر با نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. از پرسشنامه های رضایت شغلی سینک و مقیاس استرس پرستاری گری تافت و اندرسون استفاده شد. داده ها با SPSS نسخه 16 با استفاده از آزمون های آماری ANOVA تحلیل شدند.
در بین بخش های مختلف در نمره استرس شغلی و بعضی از خرده مقیاس های آن تفاوت معنادار مشاهده شد (05/0 P≤). استرس مربوط به مرگ و مردن (24/2) بیشترین میزان و سپس به ترتیب استرس حجم کار (21/2)، عدم اطمینان به درمان (20/2) در رتبه های بعدی قرار داشتند و کمترین استرس مربوط به تبعیض (34/1) محاسبه شد. همچنین بر اساس نتایج پرستاران بخش های داخلی و اورژانس در نمره کلی استرس و بیشتر خرده مقیاس های استرس نمرات بالایی را نشان دادند. با توجه به نتایج بین رضایت شغلی پرستاران بخش های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد (64/0= P) و به طور کلی رضایت و استرس شغلی پرستاران در هر دو مورد در حد متوسط مشاهده شد (استرس شغلی =89/57؛ رضایت شغلی =56/17).
جهت کاهش استرس در ارتباط با مرگ بیمار می توان به داشتن جلسات مشاوره بعد از مواجهه با مرگ بیمار و به طور کلی تر توجه به پرستاران بخش اورژانس و داخلی، تنظیم حجم کاری، دادن آموزش های لازم و کافی در زمان کارورزی (با توجه به متغیر عدم اطمینان به درمان) ضروری به نظر می رسد.