ارائه یک روش تقریب گر فازی مرتبه اول و دوم در تعیین بیشینه خطای موجود در تخمین عمق ترک های سطحی قطعات فلزی از طریق داده های ACFM

یکی از مهمترین مسایل مطرح شده در صنعت،‏ تشخیص قطعه معیوب پیش از نتایج مخرب آن است؛ از این رو آزمون های غیر مخرب متعددی جهت فائق آمدن به این نیاز پدید آمده اند. علی رغم اینکه روش های بکار گرفته شده در آزمون های غیرمخرب با دقت مناسبی اقدام به تخمین شکل ترک یا خرابی می کنند،‏ ولی هیچ یک از روش های مذکور قادر به ارائه میزان دقت یا خطای خود در بازیابی شکل ترک نیستند. تعیین کران بالای خطا نه تنها این امکان را مهیا میسازد تا بیشینه دقت روش اعلام شود،‏ بلکه به این ترتیب قادر خواهیم بود که میزان حجم محاسبات را بر اساس دقت مورد نیاز تعیین کنیم. بنابراین به دلیل توانایی روش های فازی در توصیف مسائل پیچیده با ماهیت تجربی مانند آزمون های غیر مخرب،‏ برای دست یابی به هدف اعلام شده در این مقاله،‏ از روش های فازی مرتبه اول و دوم برای حل مسئله معکوس تخمین عمق ترک سطحی در قطعات فلزی از طریق داده های حاصل از اندازه گیری میدان ناشی از جریان متناوب و رفع کاستی های مذکور استفاده شده است. در ادامه پس از معرفی روش مذکور،‏ جهت اثبات برتری آن در قیاس با سایر روش های رایج و مشخص شدن کاستی ها،‏ نتایج شبیه سازی ها برای اشکال مختلف ترک بصورت تحلیلی و تجربی گردآوری می شود.