بررسی اثر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بود.
این پژوهش شبه آزمایشی، متشکل از 20 زن مبتلا به آرتریت روماتوئید، که به شیوه ی نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند، انجام گرفت. هر دو گروه قبل از شروع جلسات پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) را در یک جلسه تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه گروه درمانی شناختی- رفتاری شرکت نمودند. در انتها مجددا هر دو گروه پرسشنامه فوق را تکمیل نمودند. همچنین به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شد.
یافته ها نشان دادند که گروه درمانی- شناختی رفتاری باعث افزایش معنادار میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.
نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که گروه درمانی شناختی- رفتاری می تواند بر افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید موثر باشد.