اثربخشی روش های القاء خلق مثبت بر بهبود خلاقیت سیالی کلامی و انعطاف پذیری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد

خلاقیت یکی از توانایی های شناختی آدمی است. قاعدتا از یک سبک شناختی متاثر می شود. رابطه دو جانبه ای بین خلق و شناخت وجود دارد. همانگونه که نحوه تفکر ما در شکل گیری حالات هیجانی نقش دارند حالات خلقی و عاطفی نیز بر فرایندهای شناختی تاثیر می گذارد.
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش های القاء خلق بر بهبود خلاقیت سیالی کلامی و انعطاف پذیری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد اجرا گردید. طرح پژوهش نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل و ارزیابی به صورت پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد و نمونه آماری 40 نفر از دانشجویان این دانشگاه بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند، و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. روش های القاء خلق مثبت به مدت 6 جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایش آموزش داده شد. ابزار پژوهش شامل تست خلاقیت عابدی بود .نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش روش های القاء خلق(خلق مثبت) بر خلاقیت سیالی کلامی و انعطاف پذیری دانشجویان تاثیر داشته و باعث افزایش نمرات خلاقیت آنها شد. از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت، که روش های القاء خلق به طور معنی داری در سطح (05/0) توانسته بود باعث بهبود خلاقیت سیالی کلامی و انعطاف پذیری دانشجویان شود و ارتباط معنا داری بین روش القاء خلق و خلاقیت سیالی کلامی و انعطاف پذیری وجود داشت.