اثر نانوذرات مغناطیسی آهن بر بیان پروتئین P53 در مغز موش های نژاد Balb/C به روش ایمونوهیستوشیمی

نانوذرات به دلیل خواص فیزیکوشیمیایی خود به عنوان حامل های دارویی در درمان سلول های سرطانی در محیط های زنده استفاده های گسترده ای دارند . از این نانوذرات می توان به منظور دارورسانی هدفمند و موثر به محل عفونت استفاده نمود. نانوذرات مغناطیسی آهن دارای خواص بیولوژیکی فعالی هستند و می توانند توسط فاگوسیتوز یا اندوسیتوز وارد سیستم رتیکولوآندوتلیال شوند یا توسط سلول های فاگوسیتیک مانند مونوسیت ها، ماکروفاژها و الیگودندروسیت ها گرفته شوند. نانوذرات می توانند توسط افزایش استرس اکسیداتیو به سلول آسیب برسانند. پروتئین p53 یک سرکوبگر تومور است و در اغلب سرطان های انسانی یا غیر فعال می شود یا عملکرد آن مختل می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر نانوذرات اکسید آهن بر روی بیان پروتئین P53 در بافت مغز موش های نژاد Balb/C بوده است. به این منظور 15 سر موش سوری نر به سه گروه پنج تایی تقسیم شدند. گروه های تیمار او 2 به ترتیب به مدت 8 روز، دوزهای 100 و 300 ppm نانوذرات مغناطیسی آهن را بطور روزانه و از راه تزریق درون صفاقی دریافت نمودند. پس از اتمام دوره 8 روزه حیوانات تشریح شده، مغز آنها خارج گردید و تحت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با Avedin قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید آهن با نفوذ به بافت مغز و ایجاد پاسخ التهابی باعث افزایش پروتئین P53 گردیدند و به نظر می رسد که نانوذرات اکسید آهن در غلظت های بالا تاثیر قابل توجهی بر بیان پروتئین P53 دارند.