بررسی تاثیر مسیر های حمل و نقل درون شهری بر رفتارهای خشونت آمیز ترافیکی شهروندان (مورد مطالعه: مناطق 22 و 6 شهر تهران)

خشونت استفاده از زور فیزیکی به منظور قرار دادن دیگران در وضعیتی برخلاف خواسته شان می باشد خشونت موجب اضطراب مردم و احساس ناامنی آن ها به ویژه گروه های ضعیف و آسیب پذیر می شود. خشونت را رفتاری آگاهانه در نظر می گیرند که نتایج احتمالی آن ایجاد آسیب فیزیکی یا درد در فرد دیگری است. هدف از این پژوهش شناسایی تاثیر مسیرهای حمل و نقل درون شهری بر رفتارهای خشونت آمیز ترافیکی شهروندان است. به عبارت دیگر با اصولی سازی زیرساخت های شهری، مهندسی ترافیک، طراحی فضاهای شهری و اصلاح هندسی مسیرها میتوان بر عدم بروز رفتارهای خشونت آمیز ترافیکی موثر واقع شد. روش انجام این تحقیق علی – مقایسه ای تاثیر متغیر مستقل(مسیرهای حمل و نقل درون شهری) بر متغیر وابسته (رفتارهای خشونت آمیز ترافیکی شهروندان) با استفاده از تکنیک پیمایش و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. جامعه آماری شهروندان تهرانی مناطق 22و 6 بوده اند که با توجه به اصول شهرسازی دو منطقه فوق انتخاب گردیده اند (منطقه 22 به عنوان منطقه دارای اصول شهرسازی و مهندسی ترافیک و منطقه 6 به عنوان منطقه بدون رعایت اصول شهرسازی). شهروندان این مناطق با نمونه گیری خوشه ای– تصادفی و به تعداد 384 نفر انتخاب شده و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل اطلاعات انجام گرفته است. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که میزان روئیت رفتارهای خشونت آمیز ترافیکی در منطقه ای که زیر ساخت های حمل و نقل (مسیرهای حمل و نقل درون شهری) آن اصولی سازی نگردیده (منطقه 6) بیشتر از منطقه ای است که مهندسی ترافیک در آن رعایت شده است (منطقه 22).