مطالعه جامعه شناختی کیفیت زندگی زنان خانه دار شهر تهران

از آنجا که بخش بزرگی از جمعیت زنان ایران را زنان خانه دار تشکیل می دهند و آنها نقش مهمی در نگه داشت ارکان خانواده و تربیت فرزندان ایفا می کنند، شناسایی کیفیت زندگی آنان از اهمیت خاصی برخوردار است، چرا که محصور بودن زنان در حوزه خصوصی باعث می شود، بسیاری از مسائل و مشکلات آنها مورد غفلت واقع شود. مسائلی که می تواند بر روی کیفیت زندگی خانوادگی و بروز آسیب های اجتماعی جامعه تاثیر بگذارد. در این پژوهش تلاش شده است، تا با بکارگیری روش تحقیق کیفی و انجام مصاحبه های عمیق کیفی با 26 زن خانه دار 23 تا 58 سال تهرانی که ویژگی مشترک آنها تاهل و خانه داری است، کیفیت زندگی زنان خانه دار بنا به روایت و تجربه زیسته ی آنان از خانه داری مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد؛ سطح تحصیلات زنان، مادری و به تبع آن تعداد فرزندان، اعتقادات مذهبی و سنتی، میزان مشارکت و فعالیت اجتماعی، مناسبات قدرت در خانواده و میزان تسلط و استیلای مردانه و... در کیفیت زندگی زنان و مواجهه ی آنان با امور خانه داری تاثیر گذار است. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد، زنان استراتژی های متفاوتی را به منظور ارتقاء سطح کیفیت زندگیشان به کار می بندد که عبارتند از؛ شرکت در کلاس های ورزشی و تفریحی، عضویت در کانون های فرهنگی، برگزاری مراسم مذهبی و میهمانی های دوره ای زنانه.