تاثیر سطوح مختلف پروتئین جیره و نانویاور (نانوادجوانت) بر عملکرد، ویژگی های لاشه و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی

این آزمایش به مدت 42 روز با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمون فاکتوریل 2×3 با سه سطح پروتئین (پایین، متوسط و بالا) و دو سطح نانو یاور (حاوی نانویاور و بدون آن) با شش تیمار و چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی انجام شد. اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دوره آغازین و رشد بر خوراک مصرفی معنی دار بود (05/0P<). در رابطه با افزایش وزن روزانه نیز تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دوره آغازین، رشد و کل دوره معنی دار شد (01/0P<). در مورد ضریب تبدیل خوراک هم تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دوره آغازین معنی دار بود (01/0P<). اثر اصلی سطح پروتئین جیره برای وزن نسبی (درصد از وزن زنده) لاشه، ران، میزان چربی حفره شکمی و بورس معنی دار بود (05/0P<). از نظر عیار پادتن (تیتر آنتی بادی) علیه SRBC، در 28 روزگی اثر اصلی سطح پروتئین جیره و نانو یاور بر عیار پادتن تام، IgG و IgM معنی دار بود (05/0P<). سامانه ایمنی یاخته ای در پاسخ به تزریق PHA-P تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. به عنوان نتیجه گیری کلی، جیره های با سطوح بالای پروتئین توان بیشتری را به منظور بهبود عملکرد تولیدی و ایمنی جوجه ها در مقایسه با جیره های با سطوح متوسط و پایین از خود نشان دادند. افزون بر این، وجود نانو یاور منجر به تحریک پاسخ ایمنی هومورال جوجه های گوشتی شد.