اپیدمیولوژی خودسوزی در استان ایلام در سال های 1389 تا 1393

خودسوزی یکی از مشکلات بهداشتی جوامع به عنوان فاجعه ای بزرگ برای خانواده ها محسوب می شود. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل مرتبط با خودسوزی و تعیین ویژگی های اپیدمیولوژیک اقدام کنندگان به خودسوزی در استان ایلام در سال های 1389 تا 1393 انجام شده است.
در یک مطالعه توصیفی تمامی پرونده های بیمارانی که اقدام به خودسوزی کرده بودند در مدت 5 سال مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم جمع آوری و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS vol.22مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته های پژوهش: از مجموع 236 نفر تعداد 168 زن(2/71 درصد) و 68 مرد(8/28 درصد) اقدام به خودسوزی کرده بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 85/34 سال در دامنه سنی 11 تا 90 سال بود. 4/81 درصد افراد فوت شدند. 35/6 درصد کل افراد سابقه اعتیاد داشتند. میانگین سطح سوختگی در کل افراد 80 درصد و در محدوده 20 درصد تا 100 درصد سوختگی سطح بدن بود. در 6/96 درصد موارد نفت عامل اشتعال زای مورد استفاده بود. 1/55 درصد افراد متاهل، 8/25 درصد بی سواد، 2/68 درصد ساکن شهر و 2/74 درصد خانه دار و یا بیکار بودند. بیشترین موارد خودسوزی در فصل بهار(4/28 درصد) اتفاق افتاد. متوسط میزان بروز و میزان کل سال های از دست رفته عمر به علت مرگ زودرس ناشی از خودسوزی در طول پنج سال، به ترتیب 43/8 نفر در صد هزار نفر جمعیت و 8388 سال برآورد شد.
توجه بیشتری به مشکلات نسل جوانان به ویژه زنان، حضور زنان در جامعه، افزایش آگاهی و سواد افراد جامعه و داشتن شغل مناسب می تواند در پیشگیری و کاهش پدیده خودسوزی موثر باشد.