ارایه مدل مفهومی مشارکت مردمی در مدیریت پسماند شهر تهران (مطالعه موردی: مناطق 3، 6 و 21)

امروزه با توجه به مشکلات دفع مواد زاید شهری و آلودگی محیط زیستی این مواد بر روی منابع طبیعی و اکوسیستم، لزوم مشارکت مردمی درمدیریت پسماند اجتناب ناپذیر شده است. در تحقیق حاضر ضمن بررسی عوامل موثر بر میزان مشارکت مردمی در مدیریت پسماند مناطق 3، 6 و 21 شهر تهران، مدل مفهومی مشارکت مردم در مدیریت پسماند ارایه گردیده است. جامعه آماری هدف، کلیه شهروندان تهرانی بالای 12 سال ساکن در آن مناطق و حجم نمونه توسط فرمول کوکران در سطح اطمینان 95 % محاسبه شده است. روش نمونه برداری، شبه خوشه ایچند مرحله ای و روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی به روش مقطعی می باشد. گردآوری اطلاعات از طریق پرسش نامه صورت پذیرفت که شامل 21 سوال بوده است. برای ارزش گذاری کمی پاسخ های سوالات پرسش نامه از طیف ‏لیکرت استفاده شده است. فرضیه تحقیق، پس از گردآوری اطلاعات، به کمک نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت و پس از انجام آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه مشخص گردید از میان عوامل تاثیرگذار (جنسیت، سن، تحصیلات، تعداد افراد خانوار، درآمد و آموزش) عامل آموزش ارتباط معنی داری با میزان مشارکت مردم در مدیریت پسماند دارد و با آموزش بیش تر می توان میزان مشارکت مردم را در مدیریت پسماند افزایش داد.