ارزیابی میزان پرتوگیری جراحان یورولوژی و کارکنان شاغل در اتاق عمل بیمارستان شهید فقیهی شیراز

مواجهه ی درازمدت انسان با پرتوهای یونیزان و عوارض ناشی از پرتوگیری همیشه موردتوجه دانشمندان بوده است. در مواردی مشاهده شده که دوز دریافتی یورولوژیست ها و کارکنان شاغل در اتاق عمل در هنگام استفاده از Mini C-arm fluoroscopy بیش از آستانه تعیین شده است. هدف از این پژوهش، بررسی میزان دوز اشعه ی دریافتی جراحان یورولوژی و کارکنان اتاق عمل بیمارستان شهید فقیهی شیراز و مقایسه نتایج حاصله با دوز استاندارد است.
در این مطالعه دوز اشعه ی واردشده بر 4 جراح یورولوژی، 4 دستیار یورولوژی و 8 نفر کارکنان اتاق عمل توسط دزیمتر TLD بر روی 5 اندام مختلف طی مدت سه ماه مورداندازه گیری قرار گرفت. جراحان موردبررسی در این مطالعه، از دستگاه Mini C-arm fluoroscopy استفاده می کردند.
دوز جذبی توسط جراحان یورولوژیست، دستیاران و کارکنان اتاق عمل به صورت سالانه به ترتیب 174 و 198 و 184 میلی رم گزارش شد. اندام های موردبررسی در این مطالعه بر اساس میزان دوز جذبی به ترتیب؛ دست غالب، تیروئید، دست غیر غالب، گناد و قفسه ی سینه تعیین گردید.
با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، می توان گفت استفاده از دستگاه Mini C-arm Fluoroscopy در عمل های یورولوژی، با اطمینان از اینکه دوز جذبی توسط جراحان و کارکنان از میزان دوز آستانه ی ایمن کمتر است، مناسب خواهد بود.