تاثیر سرعت انقباض بر شاخص های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب زا: مطالعه مروری

انقباض اکسنتریک یا برونگرا از لحاظ مکانیکی کارایی آن بیشتر بوده، اما استراتژی فعال سازی منحصربه فردی را به کار می گیرد که عضله را مستعد آسیب می کند. تارهای نوع II نسبت به تارهای نوع I جهت آسیب عضلانی مستعدترند؛ لذا به نظر می رسد سرعت انقباض در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه مروری، بررسی تاثیر سرعت انقباض بر شاخص های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب زا بود.
با جستجوی مقالات مرتبط منتشرشده در بانک های اطلاعاتی معتبر نظیر: PubMed، Springer، Elsevier، SID وScience Direct با کلیدواژه های استاندارد و بر اساس معیارهای تحقیق، تعداد 16 مقاله (1980 تا 2015) به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند.
از مطالعات انجام شده، 10 مطالعه نشان دهنده افزایش آسیب متعاقب تمرین با سرعت انقباض بالا، 5 مطالعه نشان دهنده عدم تفاوت بین تمرین با سرعت بالا و پایین و یک مطالعه حاکی از افزایش آسیب متعاقب تمرین با سرعت انقباض پایین تر بود.
با توجه به نتایج تحقیقات انجام شده، به نظر می رسد میزان آسیب عضله با افزایش سرعت انقباض اکسنتریک، افزایش می یابد. بااین وجود با توجه به متفاوت بودن زمان تنشن در اکثر مطالعات انجام شده، تمرکز بر عضلات فلکسوری آرنج و متفاوت بودن نیم رخ آسیب عضلانی بین عضلات متفاوت، مطالعات انسانی و حیوانی بیشتری در سایر گروه های عضلانی برای تائید این موضوع که سرعت انجام تمرین اکسنتریک حاد تا چه میزان آسیب عضله را تحت تاثیر قرار می دهد، ضروری است.