بررسی ارتباط بین سطح لاکتات سرم و پیامدهای بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر در بیماران تحت بای پس قلبی ریوی

ازدیاد لاکتات سرمی طی انجام مراحل بای پس قلبی ریوی حین عمل با افزایش مرگ و میر و عوارض قلبی به میزان 10 تا 20 درصد همراه است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر افزایش سطح لاکتات خون بر پیامدهای بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر تحت بای پس قلبی ریوی می باشد.
مطالعه مقطعی حاضر روی 116 بیمار تحت پیوند عروق کرونر بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 93-1392 انجام گرفت. داده های دموگرافیک، متغیرهای مربوط به عمل جراحی، میزان لاکتات، زمان خروج لوله تراشه، مدت زمان بستری در بخش ویژه و بیمارستان و کسرجهشی قلب بعد از عمل جمع آوری شدند. داده های حاصل در دو گروه لاکتات نرمال (کمتر از 2 میلی مول در لیتر) و لاکتات بالا (بیشتر از 2 میلی مول در لیتر) مقایسه شدند.
هیپرلاکتاتمی بعد از عمل در 62/1 درصد بیماران مشاهده شد. تفاوت آماری معنی داری بین زمان خروج لوله تراشه، و مدت بستری در بخش ویژه و بیمارستان بین دو گروه مشاهده نشد. بین میانگین لاکتات سرم بعد از عمل و قند خون، pH و بیکربنات، مدت زمان بای پس قلبی ریوی و مدت زمان کلمپ آئورت ارتباط معنی داری وجود داشت. بین افزایش لاکتات سرم و افت کسر جهشی قلب بعد از عمل نیز ارتباط معنی داری وجود داشت.
هیپرلاکتاتمی با عواملی نظیر قند خون بالا، pH و میزان بیکربنات، و مدت زمان بای پس و زمان کلمپ آئورت طولانی تر در ارتباط است. با کنترل این عوامل می توان از بروز اسیدوز لاکتیک کاست و به بهبود وضعیت بیماران بعد از عمل کمک کرد.