اثر فعالیت بدنی و میدان الکترومغناطیسی کم فرکانس 217 هرتز بر فعالیت حرکتی موش صحرایی

امروزه استفاده گسترده از تلفن های همراه، نگرانی ها را درباره اثرات بیولوژیکی میدان های الکترومغناطیسی این وسیله ارتباطی بر بدن انسان فزونی بخشیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فعالیت بدنی در تعدیل اثرات میدان الکترومغناطیسی کم فرکانس تلفن همراه بر فعالیت حرکتی موش صحرایی انجام شد.
برای انجام مطالعه تجربی حاضر، تعداد 70 موش صحرائی بالغ در هفت گروه فعالیت بدنی بلند مدت و کوتاه مدت، کنترل، میدان الکترومغناطیسی، شم، فعالیت بدنی بلندمدت-میدان الکترومغناطیسی و فعالیت بدنی کوتاه مدت-میدان الکترومغناطیسی تقسیم شدند. گروه فعالیت بدنی کوتاه مدت و بلند مدت به ترتیب یک هفته و یک ماه هر روز به مدت 30 دقیقه روی تردمیل به دویدن پرداختند. گروه میدان الکترومغناطیسی نیز به مدت یک ماه هر روز سه ساعت در دستگاه شبیه ساز امواج تلفن همراه قرار گرفتند. گروه های ترکیبی فعالیت بدنی-میدان الکترومغناطیسی، بعد از قرارگیری موش ها در دستگاه شبیه ساز امواج تلفن همراه، جهت انجام فعالیت بدنی روی تردمیل منتقل می شدند. در نهایت، شاخص های زمان حرکت، مسافت طی شده و سرعت حرکت اندازه گیری شد.
میدان الکترومغناطیسی تلفن همراه موجب کاهش معنی دار فعالیت حرکتی موش ها نسبت به گروه شم گردید. فعالیت بدنی بلند مدت و کوتاه مدت به طور معنی داری فعالیت حرکتی موش های تمرین کرده را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (0/05≥P)، اما فعالیت حرکتی گروه های ترکیبی (تحت تابش و دارای فعالیت بدنی) اختلاف معنی داری با گروه تحت تابش نداشتند (0/05≤P).
نتایج نشان داد که استفاده از فعالیت بدنی نمی تواند به طور معنی داری از کاهش فعالیت حرکتی ناشی از میدان الکترو مغناطیسی کم فرکانس تلفن همراه جلوگیری نماید.