بررسی رابطه رهبری اصیل ادراک شده با مالکیت روانشناختی ترویجی و مالکیت روانشناختی پیشگیری کننده

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین ادراک کارکنان از رهبری اصیل و مالکیت روانشناختی ترویجی و مالکیت روانشناختی پیشگیری کننده آنها است. در این راستا، از روش پژوهش پیمایشی- تحلیلی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان واحدهای ستادی شرکت سهامی بیمه ایران در شهر تهران تشکیل داد که از میان آنها 129 نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. گردآوری داده های پژوهش حاضر از طریق پرسشنامه مالکیت روانشناختی آلکرز(2011) و پرسشنامه رهبری اصیل آولیو(2007) انجام شد. روایی و پایایی پرسشنامه های مذکور به ترتیب با استفاده از روایی صوری و روایی سازه و همچنین محاسبه آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. بعلاوه، برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش از مدل سازی معادلات ساختاری و آزمون فریدمن با بهره گیری از نرم افزار های Amos و SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد میان رهبری اصیل و مالکیت روانشناختی ترویجی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. درحالی که، بین رهبری اصیل و مالکیت روانشناختی پیشگیری کننده یا قلمروگرایی، رابطه مثبت و معنا دار وجود ندارد. همچنین، مولفه های خودآگاهی، نگرش اخلاقی درونی شده، شفافیت رابطه ای و پردازش متعادل اطلاعات با مولفه های خودکارآمدی، تعلق، همانندی و پاسخگویی رابطه مثبت معنادار دارند. اما بین نگرش اخلاقی درونی شده و قلمروگرایی رابطه معنادار وجود ندارد.