مقایسه اثرات دو شیوه فرآوری دانه جو (پرتوتابی با مایکروویو و افزودن آنزیم) بر راندمان رشد، صفات لاشه و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی

برای مقایسه جو فر آوری شده با پرتوهای ماکروویو و آنزیم بتاگلوکاناز، تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی از 42-12 روزگی در قالب یک طرح کاملا تصادفی متعادل با آرایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار، چهار تکرار (پن) و 20 پرنده در هر تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل این موارد بود: 1) جیره پایه دارای جو معمولی، 2) جیره پایه دارای جو معمولی + 1 گرم بر کیلوگرم آنزیم حاوی بتاگلوکاناز، 3) جیره پایه دارای جو پرتوتابی شده و 4) جیره پایه دارای جو پرتوتابی شده+ 1 گرم بر کیلوگرم آنزیم حاوی بتاگلوکاناز. در پایان دوره از دو قطعه جوجه از هر تکرار نمونه خونی گرفته شد و سپس به منظور بررسی صفات لاشه کشتار شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل متغیرهای عملکرد رشد، صفات لاشه و فراسنجه های خونی بودند. نتایج نشان داد که استفاده از جو پرتوتابی شده در جیره اثر معنی داری بر مصرف خوراک جوجه ها نداشت، اما موجب بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل و افزایش وزن سنگدان شد. استفاده از جو پرتوتابی شده در جیره، کلسترول کل، HDL-کلسترول و LDL-کلسترول سرم خون را افزایش داد. افزودن آنزیم موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایش، افزایش چربی بطنی، وزن سنگدان،HDL -کلسترول سرم و کاهش وزن عضله ران شد. در این پژوهش سطح پروتئین کل و ALP سرم تحت تاثیر استفاده از جو پرتوتابی شده، افزودن آنزیم و یا برهم کنش آن ها قرار نگرفت. بررسی های رگرسیونی نشان دادند که سطح کلسترول سرم ارتباط خطی با HDL-کلسترول سرم دارد. ارتباط مشابه ی نیز بین افزایش وزن کل دوره و HDL-کلسترول مشاهده شد. در کل، افزودن آنزیم به جیره بر پایه جو- سویا و استفاده از جو پرتوتابی شده در جیره، اثرات مفید بر راندمان جوجه ها داشت و به دلیل مستقل بودن اثرات این دو روش فر آوری جو برراندمان و فراسنجه های خونی، استفاده هم زمان از آن ها مشکلی ایجاد نمی کند.