آرمان گرایی اخلاقی و نگرش نسبت به حیوانات

رفتار با حیوانات یکی از موضوعات اخلاق را تشکیل می دهد. یکی از پرسش های مطرح این است که آیا موضع گیری اخلاقی افراد در نگرش آنان نسبت به حیوانات موثر می باشد؟ پژوهش حاضر برای پاسخ به این پرسش و با هدف سنجش نگرش دانشجویان نسبت به حیوانات و ارتباط آن با آرمان گرایی در اخلاق انجام شده است.
تحقیق حاضر به روش توصیفی-پیمایشی انجام گردید. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه های شهر گرگان در سال 1392 بود که از بین آنها 400 نفر با روش نمونه گیری طبقه بندی شده تصادفی، به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود. داده های بدست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی مانند فراوانی، میانگین، ضریب همبستگی و آزمون یو من-ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
نگرش دانشجویان نسبت به حیوانات در حد متوسط قابل ارزیابی می باشد. همچنین، نگرش زنان نسبت حیوانات، مساعدتر از نگرش مردان است. بین آرمان گرایی و نگرش نسبت به حیوانات، یک همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد. اما بین سن و نگرش نسبت به حیوانات ارتباط معنی داری یافت نشد.
نگرش دانشجویان نسبت به حیوانات در حد مطلوب نمی باشد. بنابراین و با توجه به تاثیر نگرش ها در رفتار، دغدغه احتمال رفتارهای غیراخلاقی با حیوانات وجود دارد. به دلیل ارتباط مستقیم آرمان گرایی اخلاقی با نگرش نسبت به حیوانات می توان نتیجه گرفت که ارتقاء آرمان گرایی می تواند به بهبود نگرش نسبت به حیوانات بیانجامد. در این راستا گنجاندن محتوای آموزشی مناسب در درس های دانشجویان و استفاده از منابع سنت اسلامی-ایرانی و فرهنگ بومی پیشنهاد می شود.