معماری کلان نظام ارزیابی حوزه سلامت ایران

سلامت، یکی از اساسی ترین نیازهای همه انسان هاست و هیچ یک از افراد جامعه را نمی توان بی نیاز از آن دانست. سلامت فرد و جامعه در گرو ارائه خدماتی با کیفیت، مناسب و متناسب با نیاز مردم است. اما بخش قابل توجهی از توان فعالان حوزه سلامت صرف تامین و ارائه خدمات شده و بخش سیاست گذاری، نظارت و ارزشیابی در آن کم رنگ جلوه می نماید. این ضعف منجر به این امر گردیده است که ارائه خدمات سلامت دچار نقصان و ضعف جدی بوده و نتواند انتظارات عمومی را به نحو مطلوبی پاسخ دهد. با هدف قرار دادن این شکاف از یک طرف و بحث برجسته نظارت و ارزیابی در نظام سلامت از طرف دیگر، در این مقاله بنا داریم تا به معماری و بازطراحی کلان نظام ارزیابی در حوزه سلامت ایران بپردازیم. بدین منظور پس از طراحی مدل ارتباط مفاهیم حوزه ارزیابی و تعریف نقش های ممکن در این حوزه در نظام سلامت ایران، به توزیع مطلوب این نقش ها در بین فعالان این حوزه پرداخته ایم. بنا بر نتایج معماری صورت گرفته، توصیه می گردد تا سازوکار ایجاد و استقرار سازمانهایی با ماهیت عمومی غیردولتی و نحوه تعاملات آنها با یکدیگر و با وزارت بهداشت، به منظور تدوین و جمع آوری شاخص های سلامت از یک طرف و انجام ارزیابی و اعتباربخشی به محصولات، خدمات و فعالان این عرصه از طرف دیگر، تدوین گردد.