اثر مقدار و نحوه کاربرد پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط شور

پتاسیم نقش اساسی در کاهش اثرات تنش شوری در گیاهان زراعی دارد. به منظور بررسی اثر مقدار و روش مصرف پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط شوری آب و خاک، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سبزوار )حارث آباد( در سال 1393 انجام شد. مقدار 75 و 150 کیلوگرم در هکتار پتاسیم (از منبع کودی سولوپتاس) به عنوان عامل اصلی و نحوه مصرف در پنج سطح: 25 درصد کاشت +25 درصد اولین گلدهی +50 درصد غوزه بندی، 25 درصد کاشت +50 درصد اولین گلدهی +25 درصد غوزه بندی، 25 درصد کاشت +25 درصد رویشی (مرحله پنج-هشت برگی) +25 درصد اولین گلدهی +25 درصد غوزه بندی، 25 درصد کاشت +25 درصد رویشی +50 درصد گلدهی و 25 درصد کاشت +50 درصد رویشی +25 درصد غوزه بندی به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد مصرف 150 کیلوگرم پتاسیم سبب افزایش در تعداد غوزه، عملکرد وش و بیولوژیک شد، در حالی که ارتفاع بوته، تعداد شاخه زایا، تعداد غوزه در بوته و درصد کیل الیاف واکنش معنی داری به مقدار مصرف پتاسیم نداشت، به جز ارتفاع بوته، تعداد غوزه در بوته و تعداد شاخه زایا بالاترین مقدار صفات مورد بررسی از کاربرد پتاسیم به صورت 25 درصد کاشت +25 درصد رویشی (مرحله پنج-هشت برگی) +25 درصد اولین گلدهی +25 درصد غوزه بندی به دست آمد. در سطوح پتاسیم تقسیط به صورت مساوی در چهار مرحله کاشت، رویشی، گلدهی و غوزه بندی، عملکرد وش بیشتری را تولید کرد و کاربرد پتاسیم در مرحله گلدهی یا غوزه دهی در مقایسه با رویشی عملکرد وش بیشتری داشت. در مجموع در شرایط شور استفاده از 150 کیلوگرم در هکتار پتاسیم از منبع سولوپتاس در چهار مرحله کاشت، رویشی، گلدهی و غوزه بندی جهت حصول بالاترین عملکرد وش مناسب می باشد.