سنجش میزان آگاهی پرستاران در مواجهه با حوادث هسته ای

حوادث هسته ای به هر شکل و در هر جایی که اتفاق بیفتد ، لازمه اش وجود افراد آموزش دیده و تیم های پزشکی در محل حادثه است. با توجه به اهمیت نقش پرستاران جهت حضور موثر و کارآمد در بلایا، این قشر باید در ابعاد مختلف ویژگی ها و توانمندی های خاصی را داشته باشند. این مطالعه با هدف سنجش میزان آگاهی پرستاران شاغل در یک بیمارستان نظامی در مواجهه با حوادث هسته ای انجام شد.
این پژوهش به صورت توصیفی مقطعی در سال 1394 در یک بیمارستان نظامی انجام شد. جامعه مورد مطالعه کادر پرستاری شاغل در بیمارستان بوده و بصورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه بود که دارای دو بخش بود. بخش اول مربوط به اطلاعات دموگرافیک افراد شرکت کننده و بخش دوم آن دارای 14 سوال جهت سنجش میزان آگاهی شرکت کنندگان در مواجهه با حوادث هسته ای بود. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS17 مورد تجزیه و تحلیل و از روش های آماری توصیفی ،T Test و ANOVA استفاده شد.
در این مطالعه تعداد 136 نفر از پرسنل پرستاری با میانگین سنی 56/4±99/32 سال در مطالعه شرکت نمودند (5/76 درصد زن). 8/83 درصد آنها دارای مدرک کارشناسی بوده و متوسط سابقه کار آنها 86/3±03/8 سال بود و 5/76 درصد آنها سابقه حضور و خدمت در هیچ نوع حادثه یا بحران نداشتند. تنها 8/5 درصد شرکت کنندگان در مطالعه به حد کافی از عواقب یک حادثه هسته ای آگاهی داشته و 3/80 درصد آنها در هیچ دوره آموزشی مرتبط با مصدومین هسته ای شرکت ننموده اند. اگاهی پرستاران در مواجهه با حوادث هسته ای ضعیف ارزیابی شد (25=m) و نتایج نشان داد که بین سابقه کار (330/0=p) و نوع بخش (718/0=p) با میزان آگاهی پرستاران در مواجهه با حوادث هسته ای ارتباط معنا داری وجود ندارد.
میزان اگاهی پرستاران در مواجهه با حوادث هسته ای ضعیف می باشد و لازم است بیمارستان ها برنامه مدیریت بحران در حوادث هسته ای را تدوین و جزئیات آن را با پرسنل در قالب تمرینات و مانور مرور نمایند. همچنین تصمیم گیرندگان برنامه های آموزشی دانشجویان پرستاری بایستی با قرار دادن مباحث آموزشی مرتبط با مدیریت بحران های هسته ای، فارغ التحصیلان را جهت مقابله با این حوادث آماده سازند.