تاثیر مهارت های مقابله ای بر خودکنترلی و خودکارآمدی امتناع از رفتارهای پرخطر (مطالعه عوامل محافظت کننده رفتارهای پرخطر نوجوانان)

در بسیاری از نوجوانان، میل شدیدی برای برقراری ارتباط ثم بخش وجود دارد، ولی اغلب در برخوردها و ارتباطات با دیگران، ناتوان هستند؛ بنابراین، هدف مقاله حاضر بررسی تاثیر مهارت های مقابله ای بر خودکنترلی و خودکارآمدی امتناع از رفتارهای پرخطر در بین نوجوانان است.
روش شناسی: از آنجایی که سوال اصلی این پژوهش این است که آیا خودکنترلی و خودکارآمدی امتناع از رفتارهای پرخطر تحت تاثیر نوع خاصی از مهارت های مقابله ای( مسئله مدار، هیجان مدار و اجتنابی) قرار دارد، از روش پژوهش علی- مقایسه ای استفاده شد. به منظور انجام پژوهش، 120 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و از آنان درخواست شد که پرسش نامه خودکنترلی، خودکارآمدی امتناع از رفتارهای پرخطر و پرسش نامه مهارت های مقابله ای را تکمیل کنند.
نتایج تحلیل مانوا نشان داد که مهارت های مقابله ای(مسئله مدار، هیجان مدار و اجتنابی) بر خودکارآمدی و مولفه های آن تاثیر دارد ولی بر خودکنترلی امتناع از رفتارهای پرخطر تاثیر ندارند.
کمبود مهارت های زندگی منجر به خودکارآمدی پایین در نوجوان می شود و این عامل نوجوانان را برای مقاومت در برابر فشار دوستان و مشکلات زندگی ناتوان می سازد. به نحوی که، خودکنترلی و خودکارآمدی پایین از طریق ناتوان سازی در به تعویق انداختن لذت ها بر رفتارهای پرخطر تاثیر می گذارد.